MEDISCH:

HENNEPZADEN, OLIESAMENSTELLING EN TOEPASSINGSPOTENTIEEL

Invoering. Rationeel

 
De huidige ontwikkeling van de farmaceutische industrie en de permanente introductie van nieuwe chemische preparaten in de klinische praktijk doen herleven problemen zoals complicaties tijdens antibioticabehandeling, de ontwikkeling van resistentie van pathogene microflora tegen medische preparaten, allergieën van het lichaam, pathologieën gerelateerd aan het gebruik van medicijnen en vele andere complicaties. Dit leidde tot de zoektocht naar een nieuw medisch preparaat dat veilig, zeer effectief, ecologisch zuiver en relatief goedkoop was. Onze aandacht ging uit naar een proces dat ooit veel werd gebruikt in de volksgeneeskunde, namelijk hennepolie (Cannabis sativa L.).

We willen benadrukken dat hennepzaad en hennepolie een significant andere chemische samenstelling hebben (vitamineactiviteit en antioxidantactiviteit) dan veelgebruikte oliën zoals lijnzaad, olijf, zonnebloem, soja en van katoen.

Hennepolie wordt al eeuwenlang in verband gebracht met de premium eetbare oliën in Rusland. Vers geperste olie heeft een licht groene kleur door de aanwezigheid van chlorofyl. Hennepzaden bevatten 30-35% olie, waaronder 4-10% verzadigde vetzuren en 70-85% meervoudig onverzadigde vetzuren.

Meervoudig onverzadigde vetzuren omvatten omega 6 (w 6), zoals linolzuur (afkorting LA 18:2 w 6), gamma-linoleenzuur (GLA 18:3 w 6), evenals Omega 3 (w 3), zoals alfa-linoleenzuur (LNA 18:3 w3) en stearidonzuur (SDA 18:3 w 3). Dit laatste speelt een speciale rol in het menselijke metabolisme, zelfs in een hoeveelheid van 1% (Callaway et al 1996). De voedingsbehoefte van het menselijk lichaam voor deze zuren is ongeveer 1 g.

Hennepzaden bevatten 1,39 tot 2,6% fosfor. Meer dan 80% van de totale fosfor wordt omgezet in fytinum (organische fosfor). In de zaden zijn ook vitamine E en K, sterolen en caroteen ontdekt.

Hennepzaden bevatten 20-25% eiwit, waarvan is vastgesteld dat het alle essentiële aminozuren bevat (Gorbacheva, 1980).

Onverzadigde vetzuren behoren tot de essentiële factoren in de menselijke voeding: ze zijn nodig voor de vorming van celmembranen, de productie van prostaglandinen (lokale hormonen), de vorming van de structuur van zenuwweefsel en het genereren van energie.

Het katabolisme (desassimilatie) van vetzuren volgt het type b-oxidatie (tricarbonzuur) en is van bijzonder belang voor de productie van energie: de vorming van ATP-moleculen vindt plaats in hoeveelheden die veel groter zijn dan die geproduceerd door de oxidatie van glucose.

In het geval van atherosclerose is het gunstige effect van onverzadigde vetzuren te danken aan hun invloed op het eiwit- en lipidenmetabolisme, met name op de huid en het onderhuidse weefsel. De oxidatie van vrije radicalen van lipiden houdt rechtstreeks verband met de normale vitale activiteit van cellen en met het begin, de ontwikkeling en de remissie van verschillende pathologieën (Pluzhnikov et al., 1991).

Wij zijn van mening dat speciale aandacht moet worden besteed aan de onverzadigde vetzuren die aanwezig zijn in hennepolie als antioxidanten die worden gebruikt bij de behandeling van verschillende trauma's. Biochemische en morfologische experimenten (Bezshapochny et al., 1991) toonden een intensivering van lipideperoxidaten (LP) in het geval van traumatische verwondingen, veroorzaakt door een reeks factoren zoals psychogene traumatische pijn, bloedverlies, hypoxie, de ontstekingsreactie bij de getraumatiseerde Oppervlakte. De tussen- en eindproducten van LP's zijn agressieve middelen zoals aldehyden, hydroperoxiden, epoxiden die de inactivatie en transformatie van enzymen veroorzaken, evenals de accumulatie van inerte biopolymeren. Dit proces verstoort het proces van herstel van cellen in het gebied van de laesie. In dit geval is de behoefte aan antioxidanten (AO) die de LP's kunnen remmen groter en zonder deze extra toevoer in het organisme nemen de LP's toe. De intensivering van LP-processen leidt tot vasculaire problemen en de ontwikkeling van trombose van capillaire vaten, wat microcirculatiestoornissen verergert.

Meervoudig onverzadigde vetzuren versnellen de oxidatie van verzadigde vetzuren in het lichaam. In het geval van een tekort aan onverzadigde vetzuren, worden xeroderma, het optreden van eczeem, haaruitval en afschilfering van de nagels waargenomen. Van onverzadigde vetzuren is aangetoond dat ze effectief zijn bij het voorkomen van atherosclerose omdat ze de evacuatie van cholesterol vergemakkelijken.

Onverzadigde vetzuren zijn biogene voorlopers van prostaglandinen. Het is mogelijk dat de introductie van onverzadigde vetzuren in het lichaam de biosynthese van prostaglandine stimuleert en de invloed ervan op de belangrijkste menselijke fysiologische processen vergroot, aangezien prostaglandinen betrokken zijn bij het vetmetabolisme, de drukregulatie van de bloeddruk, de renale bloedstroom, enz.

Behandeling van patiënten met acetylsalicylzuur, indomethacine, butadion, enz. vertraagt de biosynthese en werking van prostaglandinen. Dit kan verholpen worden door het toedienen van onverzadigde vetzuren.

​

Een andere belangrijke verbinding in hennepolie zijn tocoferolen, ontdekt in de jaren 1920 als de stof die dieren beschermt tegen onvruchtbaarheid.

Een tekort aan tocoferolen in de voeding van dieren leidt tot verstoringen in het metabolisme van eiwitten en lipiden en in bepaalde processen van koolhydraatmetabolisme. Tocoferolen beschermen veel belangrijke delen van het lichaam tegen oxidatie, voorkomen capillaire fragiliteit en degeneratie van het epitheel in de tubuli seminiferi. Tocoferolen blokkeren de peroxidatie van lipiden in celmembranen door de vorming van het seleniumcomplex - meervoudig onverzadigde vetzuren.

Plantaardige oliën bevatten vitamine E (tocoferolen) in de vorm van de volgende zeven verbindingen: alpha(a)-, beta(b)-, gamma(g)-, delta(d)-, epsilon(e)-, zeta (z)- en eta (h)-tocoferolen. Alfa-tocoferol is de beste in vitamine-activiteit. Als vitamines bevorderen tocoferolen de ophoping van vitamine A en D en caroteen in dierlijke en plantaardige weefsels. Aan de andere kant is delta-tocoferol de beste antioxidant (zie tabel 1).

Er zijn vier tocoferolen in hennepolie: alfa, bèta, gamma, delta. Het percentage tocoferolen varieert aanzienlijk naargelang het ecotype van de hennepcultivar, de geografische ligging van het gewas en de mate van rijpheid van de zaden (zie tabel 2). De totale tocoferolen per 100 g hennepzaad variëren van 46,6 tot 75,7 mg.

In hennepolie die in zuidelijke gebieden wordt geteeld, is 65% van de totale tocoferolen alfa-tocoferol. Deze olie heeft een uitgesproken vitamine-activiteit. Hennepolie die in de noordelijke regio's wordt geteeld, heeft een hoge concentratie delta-tocoferol (tot 25%). We gaan ervan uit dat deze olie een hoge antioxidantactiviteit heeft.

​

In de Russische geneeskunde worden tocoferolen gebruikt in de vorm Tocopheroli acetas (of "Tocofer" op internationale schaal) voor de behandeling van spierdystrofie, dermatose, psoriasis, lupus erythematosus en andere huidziekten, evenals myocardiale dystrofie, leverziekte, dermatomyositis , dysmenorroe, behandeling van miskramen en stoornissen in het functioneren van de mannelijke geslachtsklieren. Dit laatste punt moet in het bijzonder worden bestudeerd omdat in veel productiegebieden van Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland al eeuwenlang de overtuiging wijdverbreid is onder boeren dat de consumptie van hennepzaden de seksuele functie bij mannen en de functie van het moederschap bij vrouwen verhoogt (d.w.z. bescherming tegen de dreiging van een miskraam). We willen de aandacht van de moderne geneeskunde vestigen op dit therapeutische potentieel van hennepolie.

Hennepzaden en olie bevatten geen cyanogene glycosiden, verbindingen die door hydrolyse kunnen worden omgezet in cyaanzuur.

Cyanogene glycosiden zijn in veel gewasvariëteiten bekend. Dit zijn belangrijke natuurlijke gifstoffen in voeding van mens en dier: linamarine, linustatine en neolinustatine. Deze verbindingen zijn in detail waargenomen in lijnzaad (G. Mazza en BD Oomah, 1995). Het glucosidegehalte in lijnzaadcultivars varieerde van 365 mg/100g lijnzaad (cultivar NorMan) tot 550 mg/100g (cultivar Ando). Gepubliceerde studies bij mensen suggereren dat cyanogene glycosiden geen significant gezondheidsrisico vormen als er minder dan 50 g lijnzaad per dag wordt geconsumeerd, dat voldoende alfa-linoleenzuur en vezels bevat. Maar in grotere doses zijn deze verbindingen die in onbewerkt lijnzaad worden aangetroffen, potentieel giftig.

Hennepzaden worden al lang gebruikt in menselijke voeding in het moderne Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland en Armenië. Stukken land zijn speciaal gecultiveerd voor voedsel, om hennepmelk en geroosterde zaden te produceren. In vergelijking met andere oliehoudende gewassen is hennepzaad rijk aan calcium, maar ook aan fosfor en ijzer.

​

VERGELIJKENDE KARAKTERISERING IN TOTAAL MINERALEN VAN SOMMIGE OLIEGEWASSEN  

Het kenmerk van hennepolie dat het aantrekkelijk maakt voor verschillende medische toepassingen is dus de combinatie van een grote hoeveelheid meervoudig onverzadigde vetzuren, waarbij het unieke g-linolzuur, stearidonvetzuur en tocoferolen een verschillende activiteit hebben. Er moet echter worden opgemerkt dat deze verbindingen voorkomen dat de hennepolie lang wordt bewaard en dat deze binnen 3 tot 4 weken na het persen moet worden gebruikt. Deze informatie vereist echter ook uitgebreide medische en biochemische studies.

bevindingen

 
De verslechtering van de ecologische situatie, evenals de permanente introductie van nieuwe synthetische stoffen die negatieve bijwerkingen kunnen veroorzaken, stimuleren de zoektocht naar nieuwe alternatieve medische preparaten die effectief, toegankelijk, natuurlijk, niet-toxisch en goed uitgebalanceerd zijn. De studie van de medische toepassingen van hennep gaat door.